De Mythe van de Ogham tekens |
Bij de oghamtekens speelt Gwydion de rol die Odin bij de runen speelt. Hij is eveneens een godenzoon die goed en kwaad, wijsheid en inzicht in zich verenigd heeft en die, de traditie getrouw, zijn familie moet verdedigen tegen de vijand en in dit geval de god van de onderwereld versloeg met een leger van bomen. In alle mythologieën gaat het over liefde en strijd. Met de strijd wordt in principe de strijd tussen goed en kwaad bedoeld. Door deze mythologische vertellingen op verhalende wijze door te geven werden de lessen in kennis en inzicht in het leven geen vervelende leerprocessen, maar interessante verhalen. De meeste mensen zijn de ware strekking van deze verhalen tegenwoordig vergeten. Men genoot van het feit dat het goede overwon en treurde als de held was gevallen. Maar de ware bedoeling van al deze verhalen was het leven zelf. Gwydion stond bekend om zijn wijsheid en inzicht. Onder dit inzicht wordt ook de kennis van de magie van het leven verstaan. De ogham tekens zijn magisch en ogham is naast andere geheime betekenissen, onder andere het geheime woord voor boomenergie. Gwydion kon deze boomenergie wakker maken door zijn kennis en daarna de bomen, die tot leven gewekt waren door het uitspreken van de geheime naam, gebruiken als gevechtsleger voor zijn doel: het verlaan van de god van de onderwereld. Alles wat leeft heeft een naam waarmee alles wordt aangeduid. Ook mensen hebben een naam waardoor men weet wie wie is. Maar alles in de natuur heeft ook een geheime naam. Een naam die men door inwijding te weten kan komen. Kan iemand achter de geheime naam van een ander komen, dan heeft hij macht over diens geest. Zoals Gwydion de geheime naam van de bomen wist, zo wist hij ook de geheime naam van de god van de onderwereld en door deze kennis kon hij diens macht breken en de geheime kennis openbaren. Maar iedere kennisverwerving vraagt om een offer en Gwydion moest een hoge prijs betalen voor het gebruik van de geheime namen: Hij onderging voor het verkrijgen van deze kennis een langdurige magische gevangenschap. |
Beltane 2009
This year saw the 21st anniversary of the Glastonbury Order of Druids annual Beltane ceremony on
Glastonbury Tor.
A wonderful morning tinged with sadness as our dear friend and famous antiquarian, John Michell,
was laid to rest later in the day after his recent sad passing. Rollo led a tribute to John which can
be seen on You tube, and we were joined by the magnificent Dolmen Grove drummers and a few hundred
celebrants, including drummers, poets and bards.
Cam Vale Morris performed their traditional dancing up of the sun and the atmosphere was magical
and mystical with the real mists of Avalon below us on the levels giving an ever- changing display of
rolling shapes and looking like a mythical land of old.
Mathew Holbrook gave a lovely rendition of his latest poem and Tim Hall sang Summer is a cumin in
and Hal an Tow as the sun gradually illuminated the land and people.